کربلا
محرومین از معنویت کربلا
سوگواری دهه اول محرم با همه سنتهای خوب و بدش، واجد حظ عظیمی از معنویت برای آنانی که از این سفره نون و نمک می خورند هست. اما همه داستان، این گونه نیست.
عده زیادی نیز وجود دارند که اگر چه در بطن این مراسم ها قرار دارند و نشان می دهند که عاشقانه در حال انجام دادن کاری برای امام حسین هستند ولی به همان اندازه از سفره معنویت این ایام دست خالی و محرومند و شاید برخی از امتیازات مادی ظاهری نیز نصیب آنان شود. برخی از این محرومین را این گونه می توان احصاء کرد:
دسته اول محرومین خیل زیادی از متولیان مساجد هستند زیرا اولا عمده وقت آنان مصروف امرونهی های بیهوده و پرخاشهای ناهنجار به کودکان و خردسالان برای رعایت نظم و انضباط در حین مراسم سینه زنی و سخنرانی می گردد. ثانیا این عده چون خود را مالک مساجد می پندارند برای خود حق بالاتر از دیگران قائل اند و با دامن زدن به جاه طلبی ها سعی میکنند دسته جادوئی حامل صدا یعنی بلندگو را به دلخواه خود کم و زیاد کنند و عده ای را محروم و عده ای را محظوظ از این دسته جادوئی نمایند. ثالثا اینکه با توجه به اینکه این ایام همچنین فرصتی برای جمع آوری سالانه حق مالی متولی (بیشتر در روستاها که متولی ها از حقوق ثابت ماهانه برخوردار نیستند) است که هم ّو غم و توجه متولی را خودبخود معطوف به کمیت و کیفت جمع آوری این حق مسلم می کند.
دسته دوم از محرومین برخی از مداحان هستند. زیرا: اولا باتوجه به اینکه این حرفه ذاتا فی سبیل اللهی اخیرا به یک حرفه تجاری یا بیزنس تبدیل شده است چانه زنی ها و بالاپائین آوردنهای دستمزد مداحی دیگر جائی برای معنویت و این حرفها باقی نمی گذارد. ثانیا بسیاری از مداحان بجز معدودی اهل گریه نیستند و هیچ وقت نیز از خواندن و شنیدن روضه و مصیبت به گریه نمی افتند بالطبع معنویتی نیز عایدشان نمی گردد و از همه مهمتر رقابتهای مخرب و حسدورزیهای کودکانه ای است که همیشه میان مداح ها وجود د اشته است و بهمین دلیل این گروه را واجد عدم توفیق در بهرهگیری از این ایام میکند.
دسته سوم از محرومین برخی از روضه خوانها هستند که آنها نیز مانند دسته دوم مشکلات مربوط به خود را دارند و با اینکه خود باید در پالایش مفاهیم عزاداری نقش داشته باشند به آن دامن می زنند.
دسته چهارم از محرومین علم گردانانی هستند که علیرغم تحمل فشار سنگین علمهای فولادین امروزی، بعضا بخاطر برخی از مقتضیات دوران جوانی در حمل این اشیاء سنگین افراط می کنند و ضررهای زیادی به کمر و بدن خود می زنند.
دسته پنجم از محرومین از معنویت محرم دختران و پسران جوانی هستند که تصور میکنند این ایام یک پارتی عمومی است که محل دید زدن های دائم و ردو بدل کردن های اساماس و پلوتوسهای مستهجن و... می باشد.
و دسته ششم از محرومین از معنویت این ایام افرادی هستند که بخاطر روی و ریا و نه با اخلاص و صدق به عزاداران حسینی اطعام می کنند و می خواهند قدر ببینند و برصدر نشینند و به دیگران فخر فروشی کنند.
دسته هفتم از محرومين مقامات عاليه دولتي هستند كه با كت وشلوار رسمي وارد عزاي امام حسين مي شوند و انتظار دارند ديگران در يك جاي خوب را برايشان خالي كنند و اگر نكنند ناراحت مي شوند و تا آخر مجلس با خود كلنجار مي روند.
دسته هشتم از محرومین آنهائی هستند که کمرابدست یا دوربین فیلمبرداری خانگی هی این طرف و آن طرف می روند و می خواهند به اصطلاح خاطره این ایام را در قاب دوربین خود ثبت کنند. نمی دانم آیا هیچ وقت زمان آن می رسد که این فیلمها را تماشا کنید. بدبخت تر حاجیانی هستند که در بازارهای مکه و مدینه دوربین می خرند و در منا و عرفات دوربین بدست عیش معنوی خود را بخاطر نمایش درآوردن این صحنه ها برای دیگران خراب میکنند. معمولا این فیلمها در گوشه های خانه تل انبار می شود.
روشن است که تعداد این عده بسیار اندک هست. خیل عظیمی هستند که از معنویت این ایام بهره مندند. آنهائی که در این ایام دوست دارند با تشبه به حضرت عباس بن علی اهل وفا و ایثار باشند . با تشبه به حضرت حر از راه بد برگردند و با تشبه به بسیاری از یاران امام در این گردهمائی عمومی صدق و صفا و یکدلی پیشه کنند و دست نیازمندی را بگیرند